نوشته هایی برای عمل نه خواندن

جنس بعضی از نوشتهها عمل کردن به اونه .. یعنی نباید خونده بشن باید عمل بشن حتی وقتی در حال خوندنی بایدب بهش عمل کنی

نوشته ای که مهری در زمانا منتشر کرده  ۱۷ وبلاگی که هر کارآفرین باید دنبال کند .. وقتی اینو خوندم  برای بار اول تیتیر وار به اسم وبلاگا نگاه کردم 

ولی دو جور دید به این پست وجود داره یا کارافرینی و این وبلاگارو و میدونی و بهشون نیاز نداری .. یا خودتو کارآفرین نمیدونی که فقط این پست و میخونی و از روش رد میشی.

از اونجا که من کارآفرین تازه کاری هستم پس به این وبلاگ ها نیاز دارم .. نیاز ندارم که فقط برم بازدید کنم و بگم خب من فهمیدم 17 وبلاگ چیه ها !! 

برای اینکه کارافرین بهتری باشم باید با ویلاگ هایی که برام مفیده زندگی کنم و برای مدیریت زمان طی دوره ای بتونم الگوبرداری کنم و تشخیص بدم از چه روشی استفاده میکنن و اگه مستعد باشم  میتونم اونها رو تو دنیای خودم بکار بگیرم

پس این 17 تا وبلاگ میشن برنامه 17 هفته ای من !! بله 17 هفته چون نمیتونم روزی 1 وبلاگوو بخونم و .. پس الکی خودمو گول نزنم

و شاید بعضی وبلاگها رو مناسب ندیدم و رد شدم ازش.

تجربه نوشتن 2

وقتی داری چیزی رو ترجمه میکنی موظفی مطلب رو به صورت واقعی تر و طبیعی تر به خواننده ها انتقال بدی... مسئولیتی که نوشتن ایجاد میکنه و تعهدی که تو نسبت به انتقال هر کلمه تو ذهنت خوانننده ات میتونی داشته باشی نوشتن رو سخت میکنه 

برای منی که ابتدای راه هستم  توی برخورد به هر کلمه ایست میکنم ببینم واقعا چی میگه در جمله چطور بکاربرده شده شدت پیام چقدره ایا اصلا نیاز به بیانش هست! و  ... و  . و خیلی و های دیگه..... 

هنوز مسئله ارتباط برقرار کردن با نوشته هام برام  یه پاکت سربسته است ...

از خوندن تا فهمیدن چیزی یه راهیه .. از فهمیدن تا درک کردن  یه راهی... از درک کردن و تبدیل شدن اون به دانش و خرد راهی بس تر .... و نوشتن از دانش راهی بس فراتر ....

نیره ی خوبم رفتن توی این راه  .. پرواز .. رقص ...و هر حرکت کوچکی  که انجام میدی روبا عشق بساز .. یادت نره  ...عشق قلم نوشته های فرداهای تو هست

دوستت دارم دوست خوبم

پ.ن : تبدیل به خودم نوشت شد.... نمیدونم نویسنده های دیگه هم این حس رو دارن یا نه ولی من وقتی مینویسم بیشتر از اینکه با تو خواننده صحبت کنم با خودم حرف میزنم ... شاید ابتدای شروع پست ها برای تو باشه  ولی بیشتر از تعالی تو خود نویسنده به پرواز درمیاد .. و هر چقدر این  نوشتن ها از روی  عشق باشه .. شور نوشته ها بیشتر و بیشتر میشه....

تجربه های نوشتن 1

دارم شروع به وبلاگ نویسی جدی و حرفه ای میکنم .. هر بار که  متنی رو اماده میکنم دوست دارم حس بعدشو اینجا بنویسم...

مرتبط نوشت: این حرفم منو یاد پست یکی از دوستا تو فیسبوک انداخت که پروفسور خارجی که از دوستاش بود به ایران اومده بود بعذ از فکر کنم 50 سال و نکته جالبش این بود که پروفسور هنوز یادداشت هایی رو که 50 سال قبل تو ایران بود بهمراه داشت و توی اون یادداشت کرده بود به کجا ها رفته .. این خیلی فوق العاده است و قدرت یادداشت کردن و نوشتن های هر چند کوتاه رو بمن یادآور میشه ... شاید این یادداشت های کوتاه هم برای من سرنخی به گذشته هام شد.. سرنخی خیلی خیلی ارزشمند.

وقتی دارم مطلبی رو ترجمه میکنم اولش هول میکنم فکر میکنم از بین کلمه و حروف های انگلیسی هیچی نمیفهمم و این حس بعد از ترجمه کردن یهویی ناپدید  میشه  پس وقتی نوشته ای رو برای بار اول میگیرم سعی  میکنم  طوری نگاهش کنم که میدونم  درباره چی نوشته شده ... اینکه بتونم با مطلبم خیلی هماهنگ بشم برام خیلی خیلی مهمه ..پس نکته مهم دیگه ای که باید رعایت کنم اینه که زود شروع کنم زود شروع کردن یعنی اینکه مقدماتشو به حافظه دادی و اون خودش در لحظاتی که تو روی متن کار نمیکنی تحلیل میکنه به این میگن یک ذهن و دوست خوب.... و این هم حس فوق العاده ایه... در نهایت قدرت جستجو رو وقتی به کلمه ای برمیخوریم دست کم نمیگیرم و زود ریشه و پیوندهای کلمه برام مشخص میشه... و این خودش به هماهنگی بیشتر با متن خیلی کمک میکنه و میتونه روی تالیف مقاله هم مفید باشه چون با لینک های جدید آشنا میشم

تی تی وبلاگی

اولین مطلبم رو توی تیمی که تازه واردش شدم کامل کردم... چقد حس خوبی داره نوشتن.. و چقد حس بزرگتری داره حرفه ای نوشتن و تخصصی نوشتن برا یموضوعی خاص که باعث میشه حواستو همه جوره جمع کنی و تحلیل کنی.... و یه لایه هایی از وجود آدمو بیرون میکشه که حس جدیده

هووووم و حالا یه عکس

Here is full of story..insufflate