بزرگتر که میشی کامواهای زیادی تو زندگیت قل م یخورن و سر نخی که به طرف تو دراز میشه.. نخ هایی که سر هر کدومو بگیری بهرحال چیزی می بافی و قشنگ هم میبافی. و توی بافتن هاتم حتی اگه سخت باشن بازم چیزای جدیدی یاد می گیری. حت یاگه بافتنیتو دوست نداشتی باز قشنگه . سرنخ ها رو که میگیری و میری و همینجوری میری یه نخ .. دو نخ .. سه نخ ... نخ چهارمی هم رنگش قشنگه دلت نمیاد ردش کنی. و اگه هنرمند خوبی باشی با نخ هایی که انتخاب می کنی چیز قشنگتری می بافی.
ولی خیلی سخته از بین این نخ ها کدومو انتخب کنی .. نخ ها یعنی هدف ها و انتخاب ها و بافتنی ها شرایط و محیطی هستند که توش وارد میشی . اینجاشه که سخته. بحث انتخاب ها و انتخاب نخ ها نیست، بحث بافتنی قشنگ داشتن و برنده شدن هم نیست بحث تویی که بین این نخ ها چطوری رشد می کنی .. هر چقدر که این روزها یزندگی برای من میگذرن هیچ چیزی رو مهمتر از این نمیبینم که رشد کردن و بزرگ شدن چقدر میتونه مهم باشه. همه چیز برپایه این اصل مهم شکل میگیره و فاکترهای بسیار زیادی برای این رشد کردن و بزرگ شدن دست به دست هم میدن...
از همه چی که بگذریم من موندم و کامواها و زمستون سرد.... و بافتنی هایی که خواهم بافت
